Կապոեյրան աֆրո-բրազիլական մարտարվեստ է հարուստ պատմությամբ, որը միահյուսում է պարի, ակրոբատիկայի և երաժշտության տարրերը: Նրա ակունքները կարելի է գտնել անդրատլանտյան ստրկավաճառությունից, որտեղ աֆրիկացի գերիները իրենց մշակութային ավանդույթները բերեցին Բրազիլիա, ներառյալ մարտերի և պարերի տարբեր ձևեր: Ժամանակի ընթացքում Կապոեյրան վերածվեց արվեստի յուրահատուկ ձևի՝ մարմնավորելով և՛ դիմադրությունը, և՛ ճկունությունը:
Պատմական արմատներ.
Capoeira-ի արմատները կարելի է գտնել աֆրիկյան երկրների ավանդույթներում, ինչպիսիք են Անգոլան, Կոնգոն և Մոզամբիկը: Բրազիլիայում ստրկացած աֆրիկացիները Capoeira-ն օգտագործում էին որպես ինքնապաշտպանության և գոյատևման միջոց՝ հաճախ այն քողարկելով որպես պարի ձև, որպեսզի խուսափեն իրենց առևանգողների կողմից պատժից: Կապոեյրայի հեղուկ և ռիթմիկ շարժումները թույլ տվեցին պրակտիկանտներին մարզվել և պաշտպանվել պարզ տեսադաշտում, պահպանելով իրենց մշակութային ժառանգությունը՝ ընդդիմանալով ճնշումներին:
Զարգացում և էվոլյուցիա.
Բրազիլիայում ստրկության վերացումից հետո Կապոեյրան շարունակեց զարգանալ մարգինալացված համայնքներում՝ վերածվելով մշակութային ինքնության և համերաշխության խորհրդանիշի: Այդ ժամանակ էր, որ Կապոեյրան սկսեց ներառել երաժշտության և պարի տարրեր՝ այն վերածելով արվեստի ամբողջական ձևի, որը նշում էր և՛ ֆիզիկական կարողությունները, և՛ գեղարվեստական արտահայտությունները: Մարտարվեստի տեխնիկայի միաձուլումը պարային շարժումների հետ առաջացրեց դինամիկ և գրավիչ պրակտիկա, որը գերազանցեց իր մարտական ակունքները:
Համապատասխանություն պարի դասերին.
Ժամանակակից ժամանակներում Կապոեյրան ճանաչում է ձեռք բերել որպես շարժման յուրահատուկ ձև, որը միավորում է մարտարվեստի և պարի տարրերը: Ակրոբատիկայի, հեղուկ ոտքերի և մարմնի արտահայտիչ շարժումների միավորումը այն դարձնում է հետաքրքիր և գրավիչ հավելում պարային դասընթացներին: Capoeira-ն հարթակ է առաջարկում անհատների համար՝ կապվելու իրենց մարմնի հետ, ստեղծագործորեն արտահայտվելու և արվեստի ձևի մեջ ներառված մշակութային ժառանգությունն ընդունելու համար:
Հասկանալով Capoeira-ի ծագումը և դրա էվոլյուցիան տարատեսակ կարգապահության մեջ, որն ընդգրկում է և՛ մարտարվեստը, և՛ պարը, անհատները կարող են գնահատել դրա պատմական նշանակությունը և դրա համապատասխանությունը ժամանակակից պարերի դասերին: