Տանգոն ունի հարուստ պատմական նշանակություն և կենսական դեր է խաղացել պարի աշխարհում՝ ձևավորելով պարի պատմությունը և գրավելով հանդիսատեսին իր կրքոտ ու դրամատիկ ձևով:
Տանգոյի ծագումը
Տանգոյի ծագումը կարելի է գտնել 19-րդ դարի վերջին Ռիո դե լա Պլատա շրջանում, որը տարածվում է ժամանակակից Արգենտինայում և Ուրուգվայում: Այստեղ տանգոն առաջացավ որպես աֆրիկյան, եվրոպական և բնիկ մշակութային ազդեցությունների միաձուլում՝ դառնալով տարածաշրջանի սոցիալական և մշակութային դինամիկայի ցայտուն արտահայտությունը:
Տանգոյի էվոլյուցիան
Քանի որ տանգոն տարածվում էր իր ծննդավայրից այն կողմ, հատկապես 20-րդ դարի սկզբին Եվրոպա և Միացյալ Նահանգներ, այն զգալի էվոլյուցիայի ենթարկվեց: Այն ընդունվեց պարասրահներում, որտեղ այն գերազանցեց իր ծագումը Բուենոս Այրեսի և Մոնտեվիդեոյի բանվորական համայնքներում՝ ձեռք բերելով լայն ժողովրդականություն և դառնալով զգայականության և կրքի խորհրդանիշ:
Տանգոյի ազդեցությունը պարի պատմության վրա
Տանգոյի պատմական նշանակությունը կայանում է նրանում, որ նրա փոխակերպիչ ազդեցությունը պարի աշխարհի վրա է: Այն մարտահրավեր էր նետում ավանդական պարային ձևերին՝ զուգընկերների միջև սերտ ֆիզիկական կապի, ոտքերի բարդ աշխատանքի և դրամատիկ ինտենսիվության ընդգրկմամբ: Տանգոյի ազդեցությունն անդրադարձավ նրա հարավամերիկյան ծագումից շատ հեռու՝ ազդելով և ոգեշնչելով անթիվ պարային ոճերի և խորեոգրաֆիկ նորամուծություններ ամբողջ աշխարհում:
Ժամանակակից արդիականություն
Այսօր տանգոն շարունակում է նշվել և փայփայվել ոչ միայն որպես սիրելի պար, այլև որպես մշակութային երևույթ։ Նրա պատմական նշանակությունը պահպանվում է շարունակական ներկայացումների, փառատոների և դասերի միջոցով՝ ապահովելով, որ տանգոյի ժառանգությունը մնա համաշխարհային պարային համայնքի կենսունակ և անբաժանելի մասը: