Թափ պարը գեղարվեստական արտահայտման դինամիկ և աշխույժ ձև է, որը հարուստ պատմություն ունի 19-րդ դարի սկզբից: Դրա ազդեցությունը կատարողական արվեստի վրա խորն է եղել՝ ազդելով ոչ միայն պարարվեստի, այլև երաժշտության և մշակութային շարժումների վրա։ Ծորակային պարի պատմական նշանակությունը հասկանալը կարևոր է բոլոր նրանց համար, ովքեր հետաքրքրված են պարի դասընթացներով կամ կատարողական արվեստով: Եկեք խորանանք թակապարի պատմական ազդեցության և կատարողական արվեստի աշխարհի հետ դրա առնչության մեջ:
The Roots of Tap Dance
Թափ պարի ակունքները կարելի է գտնել աֆրիկյան և իռլանդական պարային ավանդույթներից, որոնք միավորվել են Միացյալ Նահանգներում 19-րդ դարում: Աֆրիկացի ստրուկները բերեցին իրենց ռիթմիկ պարային և հարվածային գործիքների ավանդույթները, մինչդեռ իռլանդացի ներգաղթյալները ներդրեցին իրենց քայլային պարային ոճերը: Այս ավանդույթների միաձուլումը հիմք դրեց այն բանին, թե ինչ է դառնալու դիպուկ պար:
Մշակույթների և երաժշտական ազդեցությունների այս յուրահատուկ խառնուրդը հանգեցրեց թակապարի զարգացմանը՝ որպես արտահայտման հստակ ձև: Թափ պարի ռիթմիկ և հարվածային բնույթը թույլ է տվել կատարողներին ստեղծել բարդ և համաժամանակյա ռիթմեր՝ օգտագործելով իրենց ոտքերը՝ դարձնելով այն գրավիչ արվեստի ձև, որն արագորեն ձեռք բերեց ժողովրդականություն:
Կտտացրեք Պար և ժողովրդական մշակույթ
Թափ պարը դարձավ ժողովրդական մշակույթի անբաժանելի մասը 20-րդ դարի սկզբին, հատկապես ջազի դարաշրջանում: Այն ցուցադրվել է վոդևիլային շոուներում, մյուզիքլներում և ֆիլմերում՝ գրավելով հանդիսատեսին իր վարակիչ ռիթմերով և եռանդուն կատարումներով: Բիլլի նման լեգենդար պարողներ