Երբ խոսքը վերաբերում է պարային քննադատությանը, պատմությունը մեծ դեր է խաղում պարային ներկայացումների ընկալումների, գնահատականների և մեկնաբանությունների ձևավորման գործում: Պարային ստեղծագործության պատմական համատեքստը հասկանալը թույլ է տալիս քննադատներին գնահատել պարի էվոլյուցիան, ճանաչել խորեոգրաֆիայի ազդեցությունը և հասկանալ որոշակի շարժումների կամ ոճերի նշանակությունը:
Պարը, որպես արվեստի տեսակ, խորապես միահյուսված է իր պատմական արմատներին։ Դասական բալետից մինչև ժամանակակից և մշակութային պարեր, յուրաքանչյուր ոճ արտացոլում է այն դարաշրջանը, որտեղից առաջացել է, այն հասարակությանը, որում ծագել է, և այն մշակութային ազդեցությունների, որոնք այն մարմնավորում են: Խորանալով պարի պատմական նախապատմության մեջ՝ քննադատները կարող են պատկերացում կազմել պարուսույցի մտադրությունների, փոխանցվող ուղերձի և հանդիսատեսի վրա ներկայացման ազդեցության մասին:
Ավելին, պատմությունը հիմք է տալիս հասկանալու պարային տեխնիկայի, ոճերի և թեմաների էվոլյուցիան: Ճիշտ այնպես, ինչպես ժամանակի ընթացքում զարգացել են արվեստն ու երաժշտությունը, պարը նույնպես զգալի փոփոխություններ է կրել՝ պայմանավորված պատմական իրադարձություններով, սոցիալական շարժումներով և տեխնոլոգիական առաջընթացով: Պատմական գիտելիքներով զինված քննադատները կարող են բացահայտել այն ազդեցություններն ու նորամուծությունները, որոնք ձևավորել են պարային աշխարհը՝ հնարավորություն տալով նրանց համատեքստային դարձնել և գնահատել ներկայացման գեղարվեստական արժեքը:
Պարի քննադատության մեջ պատմության դերի մեկ այլ կարևոր կողմը ավանդույթների և ժառանգությունների ճանաչումն է: Շատ պարային ձևեր ունեն հարուստ մշակութային և ավանդական նշանակություն՝ կրելով պատմվածքներ և սիմվոլիզմ, որոնք փոխանցվել են սերունդների միջով: Ընդունելով պարի պատմական արմատները՝ քննադատները կարող են ավելի լավ գնահատել դրա մշակութային իսկությունը, ճանաչել անցյալի պրակտիկանտների ներդրումը և նկատել մշակութային փոխանակման և միաձուլման ազդեցությունը ժամանակակից ներկայացումների վրա:
Ավելին, պատմությունն առաջարկում է ոսպնյակ, որի միջոցով կարելի է վերլուծել պարի սոցիալական և քաղաքական չափերը: Պատմության ընթացքում պարը տարբեր հասարակություններում օգտագործվել է որպես արտահայտման, բողոքի կամ տոնակատարության ձև: Ուսումնասիրելով հատուկ պարային շարժումների կամ ժանրերի պատմական նախապատմությունը՝ քննադատները կարող են հասկանալ դրանց նշանակությունը հասարակության նորմերն արտացոլելու, հաստատված կոնվենցիաները մարտահրավեր նետելու կամ փոփոխությունների ջատագովության հարցում:
Եզրափակելով, պատմությունը ծառայում է որպես պարային քննադատության անգնահատելի գործիք՝ ապահովելով համատեքստային շրջանակ պարային ներկայացումները հասկանալու և գնահատելու համար: Հաշվի առնելով պարի պատմական ծագումը, սոցիալական համատեքստը, մշակութային նշանակությունը և էվոլյուցիան՝ քննադատները կարող են առաջարկել ավելի տեղեկացված և հարստացված հեռանկարներ՝ նպաստելով արվեստի այս դինամիկ ձևի ավելի խորը գնահատմանը և ըմբռնմանը: